Фольклорный праздник «Па ручніку, што з роднай хаты, мы пазнаем маленькую радзіму» для 8-11 классов под руководством И. Л. Гапон прошел очень живо и интересно. Как отметила Ирина Львовна, «я запрашаю на экскурсію ў незвычайнае падарожжа – у мінулае краіны беларусаў. На жаль, сучасныя пасажырскія лайнеры і нават магутныя рэактыўныя самалёты туды не лятаюць. І ўся тэхніка не можа нам дапамагчы апынуцца ў мінулым. А так хочацца паглядзець, як жылі калісьці нашы продкі, далёкія і блізкія.
Над ўсёй нашай краінай, наставіўшы белыя ветразі крылаў, планіруюць буслы. I гэтыя крылы белыя я хачу параунаць за ручнiкамi: такiмi ж легкiмi, чыстымi ды з упрыгожваннямi.
А ведаеце лі вы? Асаблівае значэнне нашы продкі надавалі паясам. Узорыстыя паясы насілі ў будні і святы дарослыя і дзеці, мужчыны і жынчыны. Пояс лічыўся адным з галоўных абярэгаў чалавека, суправаджаючы яго нязменна ва ўсіх жыццёвых праявах ад нараджэння да смерці.
Кобринские костюмы - музей старабеларусскай культуры Акадэміі Навук Беларусі.
У вёсцы Плянта, што на Кобрыншчыне, жыве жанчына, якая ўмее плесці паясы. Гэта Вольга Мікалаеўна Алесіюк. Беларускі народны пояс працягвае сваё жыццё. Ён усё больш прыцягвае ўвагу як твор мастацтва».
Очень много интересного рассказала Ирина Львовна о нашей одежде, о талантливых рукодельницах Кобринщины, об истории «ручника», обращали внимание на узоры, которые можно увидеть на полотенцах и пробовали выяснить, что они обозначают. «Узор сонца
– у выглядзе ромба з адросткамі-прамянямі; зямля
– ромб з прамянямі ўнутр; узор абуджэння прыроды вясною
– сімвал сонца укампанаваць у сімвал зямлі, як спалучэнне жыццёвых сіл сонца і зямлі, якія абуджаюць прыроду», - рассказывает Ирина Львовна.